فردا روز دیگریست .

دیروز با استاد نقاشیم دعوام شد !

موضوع سنگ فرش تابلو بود . هر طور خواستم بکشمش جور درنمیومد . سطحش حالت خیس و نم خورده داشت و کارو بدجور سخت کرده بود . به استاد ه گفتم اگه میشه خودش این قسمت رو برام بکشه . اولش بهانه آورد که نه همینطوری خوبه و مهم آموزشه نه خود تابلو و اینطور ایکس شعر ها . بعدش نشست و با اعتماد به نفس کامل گند زد به تابلوم ... فقط میخواست کارو از سر خودش باز کنه . خب منم تو اون شرایط عصبانی شدم و گفتم : من برای این تابلو کلی زحمت کشیدم نمیخوام سر یه قسمت کوچیک کل کارم زیر سوال بره . ایشونم خیلی راحت گفت : من تا همین حد بلدم اگه بلدی خودت بکش !

امروز که داشتم به این اتفاق فکر میکردم دیدم چقد آدمای دورم شبیه استاد ه ان . فقط برای راحتی خودشون حاضرن هر کاری بکنن . احتمالا خود منم همین شکلیم . 

پ.ن :  از فردا دوره ی سخت و سرنوشت سازی از زندگیم شروع میشه و من نباید شبیه استاد ه باشم . نباید راحت و بیخیال باشم . نباید شکست بخورم .