شور همه چیزم درآوردن !
اولین باری که با هری پاتر آشنا شدم تو نمازخونه مدرسه بود !
یادمه یه روحانی آورده بودن تا به سوالات شرعی بچه های دوازده سیزده ساله جواب بده :/ یکی از بچه ها تو کاغذ مخصوص سولات پرسیده بود من عاشق هری پاترم آیا گناهه؟ الان یادم نیس حاجیه چی جواب داد و آخرش دختره جهنم میره یا بهشت . ولی میدونم فردای همون روز به صورت ضربتی کل فیلم های موجودشو از تو صفحه ی لپ تاپ داغون بابا با کیفیت افتضاح نگاه کردم . توصیفش سخته ... تا یک هفته بعد تو شک بودم . احساس میکردم هر آن ممکنه هاگرید بیاد و منو با موتورش ببره . فراموش کرده بودم همه ی اینا فیلمه و از تو صفحه ی چند اینچی لپ تاپ پخش میشه . نه اینترنت داشتم که عکس بازیگراش رو ببینم ، نه هیچ کدومو قبل هری پاتر میشناختم . میتونم بگم صد در صد باور کرده بودم همچین دنیایی فوق العاده ای وجود داره و احتمالا همه دورو بریام جزو ماگل هاشن . منم دختری که تا چند روز بعد دعوتنامه هاگوارتز به دستم میرسه !
اما الان همه چی فرق کرده ؛ از چند ماه قبل بازیگری که هزارتا فیلم ازش دیدی تو اینستاگرام پست میزاره و عکس های فیلمو لو میده . بعد که فیلم اکران میشه همه شروع میکنن به نقد کردن و تعریف و اسپویل کردن کل داستان . بعد دیدن فیلم هم پشت صحنه پخش میشه و کلا تصورات ذهنیتو از داستان خط خطی میکنه .
دیگه اون حس غرق شدن تو داستان فیلم و همراه شدن با شخصیتاش وجود نداره و همش ی احساسی ته دلت نهیب میزنه اینا همش ساختگیه . باور نکن ...