آدم بده ی داستان

میدونی چیه رفیق ؟

ما هیچ وقت آدمای قانعی نبودیم . هیچ وقت شرایطو اونطوری که هست قبول نکردیم . نفهمیدیم که محکومیم به زندانی بودن تو این قفس .  نمیتونستیم باور کنیم قرار نیست به آرزوهامون برسیم .

ماها هیچ وقت سر جای خودمون ننشستیم . مثل ی تیکه پازل اشتباهی بودیم که ب زور بین بقیه جامون کردن و نه تنها خودمون بلکه اطرافیانمونم اذیت کردیم و کل تصویر پازلو بهم ریختیم .

کارایی کردیم که دلمون نمیخواست . رشته ای رفتیم که دوست نداشتیم . دانشگاهی قبول شدیم که نخواستیمش و حرفایی زدیم که از ته دل نبود .

اما ی روز مثل ی آتش فشان که ی عمر خاموش بوده یهو فوران میکنیم . مثل ی زخم چرکی که سر باز میکنه . نمیدونم کی نمیدونم بعدش چی پیش میاد . فقط میدونم ی روز میرسه که من و تو میشیم آدم بده ی داستان . سیلی میزنیم تو گوش دنیا و حقمونو ازش پس میگیریم . چه قیامتی بشه اون روز !